Hufiec ZHP Lubliniec

Chorągiew Śląska

florianmarciniakUrodził się 4 V 1915 r. we wsi Gorzyce k/Czempinia w województwie poznańskim w rodzinie chłopskiej. Ukończył Państwowe Gimnazjum im. Jana Kantego w Poznaniu, w którym uzyskał maturę w 1934 roku. W latach 1935-1938 studiował prawo na uniwersytecie Poznańskim, uzyskując tytuł magistra praw. W latach 1938-1939 pracował jako referent w Banku Związku Spółek Zarobkowych w Poznaniu.

Od najwcześniejszych lat należał do harcerstwa. Był drużynowym 21 Poznańskiej Drużyny Harcerzy oraz pełnił funkcję kierownika Wydziału Młodzieży w Komendzie Chorągwi Wielkopolskiej Harcerzy. Był jednym z najmłodszych harcmistrzów (1938). Brał udział w wielu obozach, konkursach i zlotach.

Latem 1939 r. przebywał z  wycieczką instruktorów ZHP we Francji, jednym z ostatnich pociągów powrócił do kraju. Pracował w Pogotowiu Harcerzy w Poznaniu, 8 IX 1939 przybył do Warszawy, gdzie mianowano go komendantem Pogotowia Harcerzy. 27 IX został powołany na stanowisko Naczelnika Harcerzy.
Był twórcą i organizatorem Szarych Szeregów. Stał zdecydowanie na stanowisku, że władze ZHP znajdują się w kraju. Od początku okupacji uważał, że wojna będzie trwała długo i dlatego należy nastawić się na działalność długofalową, planową, a eliminować zrywy i nie dopuszczać do improwizacji. Był zdecydowanym przeciwnikiem przerostów organizacyjnych, biurokracji oraz wprowadzania do pracy harcerskiej metod wojskowych. Starannie dobierał i przygotowywał kadrę Szarych Szeregów. Umiał zjednać i podporządkować sobie osoby znacznie starsze wiekiem i stażem organizacyjnym. Miał wysoką pozycję w kierownictwie podziemnego państwa.

6 V 1943 został aresztowany w Warszawie przez specjalną ekipę gestapo z Poznania. Był przesłuchiwany w Alei Szucha. W czasie transportu pod Sochaczewem próbował ucieczki. Został ujęty, a następnie osadzony w Forcie VII w Poznaniu. Zamordowany w obozie Gross-Rossen w lutym 1944 roku, do końca nie wyjawił swojej funkcji.